Langs de rand van Nederland

Wolkenluchten boven Nederland (1)

Vergezichten met wolkenluchten. Thuis kan ik niet zo ver kijken, maar eindelijk op pad schoven de mooiste wolken formaties aan mij voorbij. Bij blauw doen witte wolken het heel mooi, maar als er een bui aankomt, zoek je wel even een plek om te schuilen zoals bij Eemnes. De route ging de vlakte op zonder schuilmogelijkheid. Toch maar even teruggefietst en onder de overkapping van een schuur de bui voorbij laten trekken.

Toch maar even terug...

Heerlijk als je ver kunt kijken over het weidse landschap van Nederland: de kop van Noord-Holland, Friesland en Groningen.

Regenwolken boven het IJsselmeer

Of een verre blik over het IJsselmeer. Je ziet het water, het waaide behoorlijk en ik had grotendeels de wind tegen.

Wolkenpluizen boven Friesland

Zicht over de Waddenzee vanaf de dijk bij Noordpolderzijl

Woeste wolkenpartijen boven de noordzijde van Friesland

Bovenstaande en nog heel wat meer van deze wolkenluchten hebben mij verbaasd en verwonderd. Zo woest, zo vreedzaam, zo vol van regen, zo vol met zon. Wonderschooon.

Langs de Rand van Nederland

Fietsen langs de Rand van Nederland (1)

Beginnend langs de Noordzeekust, het IJsselmeer, de Waddenkust en langs de oostgrens richting de Achterhoek. En dan dwars door Nederland weer terug naar de Noordzeekust.
Een fietstocht van ca. 1800 kilometer. Niet alleen rechtstandig langs de grenzen, maar ook grenzen verleggend door wat meer het binnenland op te zoeken. Zo kun je kilometers verzamelen.
Je ziet fantastische wolkenluchten, fietst door allerlei verschillende landschappen, door leuke dorpjes en idyllische stadjes. Ik keek mijn ogen uit, Nederland is toch wel heel erg mooi!
Ik fietste weg met hoge temperaturen, had langs het IJsselmeer veel tegenwind, werd in Friesland overvallen door zware regenbuien en daarna werd het frisser, maar wel heerlijk fietsweer.
Slapen bij 'Vrienden op de Fiets', een hotel of een B&B.
Eten onderweg: lunch aankoop in de ochtend bij een plaatselijke supermarkt of onderweg, begin middag een lichte maaltijd in een restaurant of op een bank aan de broodjes met divers beleg, fruit en drinken. 's Avonds naar een restaurant of op de kamer aan de lunch-inkopen van de ochtend.
Bij het ene gastgezin wordt je ontvangen met thee/koffie/fris; bij de ander wordt je regelrecht naar je kamer gebracht: 'hoe laat wilt u morgenochtend het ontbijt...'
De rand van Nederland krijgt een vervolg in 2015. Maar voorlopig is er wel het een en ander te vertellen over dat bovenstukje van Nederland.

Medemblik

Hoorn

Iemand die ik onderweg maar niet kwijt raakte was deze schaduw. De hele fietstocht heb ik mijn best gedaan, niet gelukt. Alleen bij donker weer zag ik hem niet.

Behalve stadjes, dorpjes en lange winderige stille wegen kom ik ook wel eens langs een rustpunt zoals deze Pluktuin in Stroe. Het fruit van de bomen laat men liggen zodat er een bonte schare aan vlinders en vogels te bewonderen is.

Wind was er genoeg, veelal tegen. Vooral langs de IJsselmeerkust moest ik flink op de trappers, zowel aan de Noord-Hollandse als aan de Friese zijde alleen maar wind tegen. Maar als je aan het einde van de middag je slaapplaats hebt bereikt is die hele trap slechts een peulenschil geweest en kijk je met voldoening terug.

De IJsbeer

"Ik heb een niet zo'n beste winter achter de rug. Het was niet koud en het zweet stond mij regelmatig rond de neus. De vangst van zeehonden was niet hoog en dat was zeker niet goed voor mijn humeur. Moest al vroeg van het ijs, veel te veel zwemmen, dat is niks voor mij, dan maar het land op. En dan langs de kust weer helemaal terug naar mijn roots: Churchill. Daar komen hordes toeristen met trein en vliegtuig naar toe om mij van dichtbij te kunnen bekijken. Ik geef ze volop de ruimte om naar mij te gluren en ik laat mij befotograferen, daar beleven de mensen en ik veel plezier aan.

Kijk, dat ding op hoge wielen heet een Tundra Buggy, dat rijdt hier door het landschap op zoek naar mij. De mensen starten vanaf een vertrekpunt in de buurt van Churchill en gaan dan de vlakte op. Je kunt hier heel ver kijken en zo'n wit hoopje is dan al snel gespot. Daar zitten of staan ze dan: met hun neus tegen het raam gedrukt of op het achterdek met hun fototoestel. De een heeft een toestel met een lange neus, de andere zo'n gevalletje waar ze ook mee praten, ik ken dat niet. En dan maar hopen dat ik in beweging kom, lekker niet. En als dat te lang duurt, rijdt de Buggy verder op zoek naar een collega ijsbeer die wel doet wat zij denken.

Soms speel ik verstoppertje met ze, dan ga ik onder de Buggy zitten. Er zijn dan van die heldhaftige figuren die heel ver over de ballustrade gaan hangen om maar een glimp van mij op te vangen. Ik zou kwaad kunnen doen, maar ach, zij komen toch voor mij...

Er zijn momenten dat ik het heel slaapverwekkend vindt en dan zoek ik een rustplek, bijv. bij het Tundra Buggy Hotel: een aantal van die Buggy's aan elkaar gekoppeld, daar verblijven kijkers een week om dan weer huiswaarts te keren. Dat is zo leuk, daar geef ik wel eens een show. Anders is een week wel erg lang als ze niets gezien hebben.

Laat het maar gaan vriezen, dan kan ik het ijs weer op. Lekker mijn jachtinstinct op de zeehonden loslaten, een winterslaapje houden en dan in het voorjaar begint de hele reis weer opnieuw.

Denk aan mij."

Dieren onderweg

Op mijn fietstochten door stad en land kom ik regelmatig dieren tegen in alle vormen en maten.
Neem vandaag: half januari, van enige kou is geen sprake, wel een licht regentje die de  hele dag verpest. Maar toch, wandelend over een duinpad zie ik een kleine scharrelaar op de grens van begroeiing en het pad: een egel. Ja, een egel! Niets van mij aantrekkend of van welk weertype ook, gewoon op zoek naar voedsel en/of een schuilplek voor misschien aankomende kou.
Of ik fiets een park in en vliegt niet zo ver van mij vandaan, een buizerd weg. Die zat natuurlijk lekker vanuit een boom rond te kijken en dan kom ik voorbij in een oranje veiligheidsvest. Ja, daar schrik je van.
Hier in de buurt is een weiland met een paal met een wagenwiel erop. Een aantal jaren geleden werden daar in de buurt ooievaars op een lichtmast langs een doorgaande weg gespot. Ooievaars..., men stormde het weiland in met een paal en daarop dat wagenwiel, want daar zullen ze wel naar op zoek zijn: een rustplaats. De paal heeft jaren voor 'paal' gestaan voordat de ooievaars echt op het wagenwiel zijn geland, maar toen was de paal wel een paar meter opgeschoven. Verder van de begroeiing af, verder het weiland op. Nu is het een hele bezienswaardigheid. Heb afgelopen jaar geen ooievaartjes waargenomen. Fiets er regelmatig langs.
Soms verdwaald er wel eens een vogel: in datzelfde weiland heb ik ooit 2 lepelaars gespot. Het is een weiland met veel bomen er om heen. Misschien even gerust om krachten op te doen voor de verdere tocht... Of die keer dat ik door de duinen fietste en dat op helemaal niet zoveel meters voor mij een vos het fietspad overstak. Of die vos die ik op een avond op zijn gemak zag wandelen op de rand van een woonwijk..., verbazend.
Ik wandelde niet zo lang geleden over de Bussumse heide. Ik had meer aandacht voor het pad waarop ik liep dan voor die prachtige omgeving. Toen ik weer eens rondom mij heen keek stond er op enkele tientallen meters voor mij een ree heerlijk te eten.

De ree keek op en ik bleef stokstijf staan, ze graasde verder en ik stapte een stapje voorwaarts tot ze weer opkeek

 

De ree werd onrustig doordat een ruiter te paard met een meerijder op de fiets erg luid met elkaar spraken.

Ze hield het voor gezien en ging er vandoor. Toch mooi meegenomen.

Bosbouw

Laten we vandaag eens lekker gaan wandelen, een NS-wandeling bijvoorbeeld en dan wandelen we van station Baarn naar station Hilversum-Mediapark. Lekker veel heide en... bos. Het bos kan een gesloten karakter hebben, maar ook heel open waar je de sporen nog kan zien van het vellen/rooien van bomen. Vellen is het bovengronds verwijderen en met rooien haal je de boom met wortel en al uit de grond; bossen hebben nu eenmaal ook onderhoud nodig.

Als je langs een dergelijk perceel wandelt zie je allerlei tekens op bomen staan, dat kan een gele stip zijn, maar ook een geel kruis. Daar tussendoor zie je bomen met een blauwe stip, ook zijn er rode stippen. Deze tekens hebben een betekenis die voor een bosbouwer heel belangrijk zijn, daar aan weet hij hoe hij moet handelen.
Een aantal jaren geleden ben ik met een blesser op pad geweest. Ik was heel benieuwd waarom hij de ene boom wel en de andere boom niet merkt, wat zijn zijn beweegredenen... Deze blesser loopt op verzoek van een boseigenaar een perceel door en geeft door middel van genoemde kleuren en tekens aan wat er zal moeten gebeuren.
Hij kijkt omhoog hoe het hout er uitziet: is de stam mooi recht of krom, heeft het meerdere toptakken of een mooi gevormde kroon, geeft het zijn naaste omgeving schaduw of staat het in de weg voor een boom die meer toekomst heeft. Het gaat allemaal om toekomst bomen, bomen die het hebben!
Dus tussen Baarn en Hilversum wandel ik langs een verlaten bosperceel met hier en daar een boom en verder helemaal niets meer. Maar de bomen die er nog staan zijn dus die toekomstbomen: mooi recht van tak en leden. Bomen met een blauwe stip. Al zit deze blauwe stip wel wat hoog, normaal zit deze op de stamvoet.

De gele stippen zijn verdwenen: gekapt en mooi op lengtes gezaagd voor verdere verwerking in een zaagfabriek. De insporing op de bosgrond geeft aan dat er met machines is gewerkt. In een stadsbos kom je werkpaarden tegen die de stammen uit een perceel slepen, dat geeft minder schade dan in een bosperceel dat geld moet opbrengen.
In een stadsbos zie ik ook wel eens een horizontale gele streep op zo'n 50 cm. boven het maaiveld. Op die hoogte moet de boom geringd worden om in de nabije toekomst als spechtenboom te gaan dienen. De boom sterft langzaam af en kan een goede behuizing vormen voor een spechtenfamilie.
Bomen met een geel kruis worden geveld en blijven ter plekke liggen. Die komen het bosperceel niet uit.
En zo wandel ik verder, de heide over, het Mediapark in. Wat een leuke wetenswaardige wandeling was dit.

Dieren tuin

De tuin zit vol (verborgen) dieren die of zich laten bekijken, fotograveren of alleen 's nachts de tuin onveilig maken: katten bijvoorbeeld. Afgelopen vrijdag maakte ik een wandeling over mijn 'landgoed' en nam een heleboel veertjes waar met een kop van de een of andere vogel. Dacht iets te herkennen van een Turkse Tortel, maar de veertjes pasten er niet bij. Een kat zal het wel niet geweest zijn want die gaat op pad met zijn prooi. Dit zal wel weer de sperwer zijn geweest. En waarom denk ik dat: heb de sperwer al vaker in de tuin waargenomen en daar is onderstaande foto een bewijs van.

Met een tuin kom je ogen tekort want overal zie je wel iets kruipen en/of vliegen, groot en klein. Er komen bijzondere beestjes langs zoals deze brandnetelwants, hoe vaak zie je nu zoiets...

Dat vliegen kan ook een blauwe glazenmaker zijn, het lantaarntje was wel bekend, die zien we dagelijks langs de oeverplanten vliegen en/of op een lelieblad zitten. Maar zo hangend aan een bloem van de kamperfoelie is wel heel bijzonder. En nog blijven hangen ook tijdens de fotosessie, geweldig toch.

De vijver kent ook zo zijn geheimen, ook daar krioelt het van zwemmers en kruipers. Toen wij met een nieuwe vijver aan de gang gingen moest de oude worden leegeschept en dat deden we met emmers daar de vijver vol watersalamanders zat. Het viel nog helemaal niet mee om de laatsten te pakken te krijgen. Om het einde van de een en het begin van de nieuwe te overbruggen mochten ze naar een soort van Center Parcs: een kinderzwembadje. Heerlijk met 1 groene en 1 bruine kikker en een aantal waterplanten als beschutting. Toen de vinexlokatie gereed was mochten ze weer terug in voorlopig troebel water samen met die ene groene en bruine kikker. Deze pad zwemt nog in de oude vijver. Nog niet waargenomen, komend voorjaar misschien....

En daar is tie dan: de Prins van de nieuwe vijver, zittend op zijn steen. Zo af en toe happend naar alles wat zich vliegend binnen het bereik van zijn roltong bevindt. Vanuit de stoel de kikker een hommel zien vangen en verorberen; ook een keer een watersalamander, maar daar had de kikker toch wat problemen mee. Eigenlijk was het niet zo'n  smakelijk gezicht.

Vogels hebben we nog niet zoveel waargenomen, maar dat gaat in de komende maanden veranderen. Dan komen ze weer volop een bad nemen zoals laatst de bonte specht (niet eerder gezien). Velen zullen hem volgen.

Noordwest Overijsel

In september was ik een weekje weg in eigen land: Overijsel en wel in noordwest Overijsel. Wij hadden daar een klein huisje gehuurd en hebben er een prima verblijf gekend. Het is ook een mooi gebied met veel water waar je je heerlijk te buiten kunt gaan met een kano en/of een kajak. Fietsen is ook geen probleem, paden en paadjes genoeg. Op een ochtend tijdens het ontbijt kreeg ik bezoek van deze libel die zich verwonderde aan mijn armharen en rustig bleef zitten. Wie kent deze libel....
Niet helemaal scherp, maar misschien toch te determineren.

Net in de periode dat wij er waren konden wij ons inschrijven voor een rondvaart door het gebied georganiseerd door het SBB-bezoekerscenrum in Ossenzijl. Een mooie vaartocht met een boswachter die heel mooi kon vertellen over het ontstaan van het gebied en over zijn bewoners van vroeger en die van nu. En dat was veel. Gewoon doen als je daar in de buurt bent. En zie die machtige wolkenpartijen op de achtergrond, zijn dat nu die befaamde Hollandse luchten...

Zo vertelde de boswachter dat de vuurvlinder alleen in de Wieden voorkomt en verder nergens. Soms komen er Engelsen naar dit gebied om de vlinder te vangen of om naar eitjes te zoeken en deze in Engeland uit te zetten. Maar dat lukt niet, die verdwijnt daar weer en dan komen ze weer terug naar de Wieden voor de volgende poging. Deze stok geeft een plek aan waar eitjes gespot zijn.

Ben je met vakantie in Nederland en zo ineens fiets je door Nederland heen: een gehucht met een enkel huis en een enkele boerderij. Nederland is toch veel groter...

Voor wij in dat heerlijke huisje terecht konden hebben wij een tussenstop in Kampen gemaakt.
Kampen..., ja, Kampen. Een heel leuk stadje die echt een bezoek waard is. Daar bezochten wij een Kringloper en kochten een puzzel van 1500 stukjes: de plattegrond van Nederland. Hier zien jullie het begin: de buitenrand.
 

Noordwest Overijsel, een mooi gebied. Kalenberg, Ossenzijl. Steenwijk vlakbij, volop vermaak dus.

EenTuin die...

De tuin was toe aan een update, een renovatie, een vernieuwing. Wij zitten al zo'n 20 jaar tegen dezelfde vormgeving aan te kijken. Dan wordt het toch wel eens tijd voor een verandering niet. Wat ook een rol speelde was dat de tuin de wateropvang werd van de buren. Als er eens een moessonbui over kwam stond de tuin blank. Nu kunnen heesters en bomen wel tegen een stootje, maar dat stootje moet niet te lang duren want dan krijgen planten dezelfde verschijnselen als planten die te lang droog staan. Dat bij elkaar opgeteld kom je tot iets nieuws, een andere kijk op met andere planten, vaste planten vooral. Wij hebben afscheid genomen van de 'wildernis' en misschien ook wel van de vogels die juist van deze wildernis hielden. Onderstaande foto geeft nog net een stukje 'onder water' weer.

Hieronder een stukje wildernis, er stonden heel veel planten lekker door elkaar. Alles wat ik kocht, kreeg en/of tussen stoeptegels uitpeurde, kreeg een plekje.

De vijver in de winter. De vijver was langzamerhand aan het verlanden, zoveel planten, zoveel grond. De kikkers voelden zich er prima thuis. Lekker veel schuilplekken tegen die vervelende reiger die steeds langs en over kwam. Soms wel eens stopte, soms wel eens beet had.

En dan, na een junimaand met lekker veel zon, hoge temperaturen, menig zweetdruppeltje, veel graaf-, aanleg- en plantwerk is dit ons werkstuk geworden: een tuin die weer jaren mee kan, een tuin die boven die van de buren uitsteekt, een tuin die vol vaste planten en bollen staat. Een vijver die lekker groot is, een vijver met de bruine en de groene kikker en heel veel water salamanders.
Met ons Kooike en niet zo'n chalet die je in veel tuinen ziet staan en een heerlijk zitje tijdens de ochtendzon.

Een tuin om heerlijk in te genieten. Wat wil een mens nog meer...: voorjaar graag!

Inhalen

Schandalig niet, bijna een jaar niets gepubliceerd terwijl er zoveel was te vertellen en te laten zien. Er moet veel ingehaald worden want ik heb niet stil gezeten in 2013: lekker gewandeld, de tuin gerenoveerd, een aantal vreemde kostgangers in de tuin gefotografeerd, heerlijk op vakantie in Turkije geweest. Genoeg dus om even bij stil te staan en er over te vertellen. Om op gang te komen start ik met een mengelmoes van diverse foto's met een klein verhaaltje.

Daar is dan de blauwe glazenmaker, deze hing aan een bloem van de kamperfoelie, zomaar ineens en heel onopvallend. En bleef tijdens de hele fotosessie rustig aan haar bloem hangen. Fantastisch!

Nog zo'n bijzondere gast: de brandnetelwants, hoe vaak zie je nu zo'n beestje. Hier zit de wants op een bloem van een vlinderstruik.

De Veluwezoom kent veel wandelpaden; langs veel van die mooie paden staan beuken. Dit pad (is het wel een pad, is het niet gewoon een deel van de berm) ligt tussen een fietspad en de rijweg gezien vanaf Ellecom.

Het is een wat heen en weer gespring in mijn fotoalbum. De volgende blogs zullen 1 onderwerp behandelen met de daarbij behorende foto's en gegevens. Misschien weer eens een huid-van-de-boom of een spannende fietstocht of de nieuwe tuin of een gedicht of de bank waarop ik lunch, rust en zo tijdens een wandeling en/of een fietstocht of gewoon maar weer een mengelmoes ...