Patagonië

Pech


Een stille Patagonische onverharde weg
Er staat een auto met pech
Een stofwolk, niet te zien in dit desolate land
Wie hier met pech staat moet wachten met zijn volle verstand.

Hij kijkt wat vertwijfeld om zich heen
Ziet steppegras, een enkele struik, maar een boom, hij ziet er geen
Wel een vos met een trofee in zijn muil
Andere dieren houden zich voor de wind en de vos schuil.

Maar als dan aan de einder eindelijk een stofwolk verschijnt
En de zon langzaam achter ver gelegen bergen verdwijnt
Toont zich een glimlach op zijn door wind gehardde gezicht
Hulp, er kan toch nog werk worden verricht.

De stofwolk nadert en nadert en stopt
Het is een 4x4, vol met rugzakken gepropt
Men overlegd, gebaard en kijkt
Dan gaat men aan het werk, tot een oplossing is bereikt.

Na enige tijd verlaat de pechvogel dit lege en zeer winderige land
Tot hij weer elders langs een andere weg strand
En zoekend de einder aftuurd naar opwaaiend zand
Van een voertuig op weg naar waar hij is gestrand!

2003


Bovenstaand gedicht heb ik geschreven naar aanleiding van een reis naar Patagonië. Een deel van die reis heeft diepe indruk op mij gemaakt, vooral die onmetelijke grasvelden waar schapen de boventoon voeren en waar je hier en daar een verdwaalde nederzetting van een schapenboer tegenkomt.
Bij zo'n boer hebben we een blik mogen werpen op zijn bestaan aldaar. Toen wij aankwamen was men volop bezig met het schapen scheren. Dat gaat in een hoog tempo en er wordt beslist niet zachtzinnig met de schapen omgegaan.
Na de rondgang werden we getrakteerd op geroosterd lamsvlees, dat smaakte fantastisch!