Fietstochten: Hoek van Holland

Als het een beetje fietsweer is, zoek ik zowel in het Westland als in Midden-Delfland weggetjes die heerlijk rustig zijn. Zo heb ik een aardige fietsroute naar Hoek van Holland uitgevogeld. Hier en daar ontkom ik er niet aan om een stukje langs een provinciale weg te moeten fietsen, maar het merendeel gaat over fietspaden, tuinbouwweggetjes en zelfs een stukje bospad.


Nadat ik het dorp heb verlaten, kom ik langs de waterberging. In perioden van veel regenval zet men hier de sluis open en kan het geheel vollopen met het teveel aan water.


Het enige stukje bospad dat ik fiets ligt in het Staalduinse Bos. Dit stukje bos is in beheer bij het Zuidhollands landschap. In het bos staan nog een aantal bunkers die zeer gewild zijn bij diverse soorten vleermuizen.


Onder Hoek van Holland geen gebrek aan fietsmogelijkheden. Of het nu een knooppuntfietstocht is of een lange afstandstocht of zomaar een rondtoer,ga je gang.


En dan ben ik op de pier. Aan het begin van de pier staat een patattent. Rond deze tent schijnt de huiskraai het reuze naar zijn zin te hebben. Maar niet op de dag dat ik er was, de patattent was niet open. De huiskraai heeft wel wat weg van de bonte kraai die ik in Denemarken (fort Kopenhagen) heb gezien.



Op de pier kun je wijds om je heen kijken: strand aan de ene zijde en de Maasvlakte aan de andere zijde. En dan de monding van de Nieuwe Waterweg, altijd een genot om die grote schepen in en uit te zien varen.

De Tuin : Vreemde kostgangers

Dit is de bank waar alles omdraait in onze tuin: of we zitten er op of het wordt gebruikt door de vogels. Niet zomaar door een merel of een koolmees, nee, door voorbij vliegende en uitrustende vreemde kostgangers. Zo hebben we een paar jaar geleden 5 dagen mogen genieten van een nachtzwaluw die overdag op de zijeuning van de bank sliep en 's nachts op oorlogspad was.
Eind vorig jaar heeft een sperwer een uur lang op de achterleuning gezeten. De vogels die dagelijks van de vijver gebruikmaken hebben we 2 dagen niet gezien. Wat een impact kan een roofvogel voor zijn, maar vooral voor onze omgeving zijn.


Nog zo'n vreemde kostganger: de reiger. Ook niet alledaags, maar waarschijnlijk vaker op- bezoek dan wij denken. Overdag zijn wij aan het werk en wat gebeurd er dan allemaal niet in onze tuin. Altijd gedacht dat de kikkers opgepeuzeld werden door de katten van de buren, maar misschien toch door deze reiger. Ondanks dat er veel hoge struiken en bomen in en om de tuin staan.


Na nog een foto vonden we het welletjes. een tik op het raam en daar gaat onze ongenode gast. Met net zo'n wazige blik in zijn ogen als de foto is.

Even daarvoor werden een aantal jonge bomen door een bonte specht bezocht. Het was even druk in de tuin van de wat grotere en bijzondere vogels.

Waterberging

In het Westland zijn op diverse plaatsen plekken te vinden waar in natte tijden stukken land onder water kunnen worden gezet. Het Westland is doorsneden met vele watergangen waar de tuinders ooit in een vervlogen tijd hun fruit, groentes en bloemen via 'westlanders'  (een platbodem) naar de veiling brachten.

Nu met de klimaatverandering en met de nu vaker voorkomende zware regenbuien kan het water niet zo gemakkelijk meer weg als toen. De kassen waren een stuk kleiner en tussen de kassen lagen vele slootjes, maar ook weilanden. Tegenwoordig zijn de kassen hectares groot en de slootjes en de weilanden zijn verdwenen. Het zijn enorme oppervlakten glas en als het dan eens echt goed regent.... dan wordt een deel van het water opgevangen in waterbassins, maar het meeste komt toch wel in het oppervlaktewater terecht.

Met die achtergrond heeft men stukken land gereed gemaakt voor de opvang van overtollig water. Deze waterbergingen trekken allerhande soorten vogels aan. Ik fiets met een zekere regelmaat naar de Wollebrand om daar van al die vogels te genieten, ondermeer van de lepelaar, aalscholver, krakeend, kievit, Canadese gans, bergeend en slobeend.

Het maakt niet uit in welk jaargetijde je komt, het is er altijd genieten!

De huid van de boom (1)

Ik ben jullie nog de namen verschuldigd van de eerder geplaatste boomhuidjes. Het zijn huiden op leeftijd, minstens 80 jaar oud. Ze staan in een Belgisch bos dat na WOI is aangeplant.



                                                          Amerikaanse eik


                                                                         Berk

                                                          Tamme kastanje

De bast van de berk heeft wat weg van de bovenkant van een hand, die van de Tamme kastanje is glad en de huid van de  Amerikaanse eik is lekker ruw.