EenTuin die...

De tuin was toe aan een update, een renovatie, een vernieuwing. Wij zitten al zo'n 20 jaar tegen dezelfde vormgeving aan te kijken. Dan wordt het toch wel eens tijd voor een verandering niet. Wat ook een rol speelde was dat de tuin de wateropvang werd van de buren. Als er eens een moessonbui over kwam stond de tuin blank. Nu kunnen heesters en bomen wel tegen een stootje, maar dat stootje moet niet te lang duren want dan krijgen planten dezelfde verschijnselen als planten die te lang droog staan. Dat bij elkaar opgeteld kom je tot iets nieuws, een andere kijk op met andere planten, vaste planten vooral. Wij hebben afscheid genomen van de 'wildernis' en misschien ook wel van de vogels die juist van deze wildernis hielden. Onderstaande foto geeft nog net een stukje 'onder water' weer.

Hieronder een stukje wildernis, er stonden heel veel planten lekker door elkaar. Alles wat ik kocht, kreeg en/of tussen stoeptegels uitpeurde, kreeg een plekje.

De vijver in de winter. De vijver was langzamerhand aan het verlanden, zoveel planten, zoveel grond. De kikkers voelden zich er prima thuis. Lekker veel schuilplekken tegen die vervelende reiger die steeds langs en over kwam. Soms wel eens stopte, soms wel eens beet had.

En dan, na een junimaand met lekker veel zon, hoge temperaturen, menig zweetdruppeltje, veel graaf-, aanleg- en plantwerk is dit ons werkstuk geworden: een tuin die weer jaren mee kan, een tuin die boven die van de buren uitsteekt, een tuin die vol vaste planten en bollen staat. Een vijver die lekker groot is, een vijver met de bruine en de groene kikker en heel veel water salamanders.
Met ons Kooike en niet zo'n chalet die je in veel tuinen ziet staan en een heerlijk zitje tijdens de ochtendzon.

Een tuin om heerlijk in te genieten. Wat wil een mens nog meer...: voorjaar graag!